martes, 14 de enero de 2014

Carmen primum.

In grēmiō tuō, pedibus in aquā ludentīs,
Romanae stellae videbantūr pulchrīor
Sed nunc, prōcul a me,
causā ignotā trīstīs es.

Lacrīmasne? Nescīo.
Ita autem puto, quia noctē
possūm tuōs audire clāmores,
lacrīmaeque tuae ē meis occūlis effūndūntūr.

Sic excītor madida in tuis lacrīmis
clāmans tuōs clāmores.
Sic timeo ne mane veniat
Nam valedicere diffīcile est.

Quid faciam? Nequique scīo,
nam in mundi parte ignotā mihi es.
Omnīa fortassē facilior erant
cum Romae luna nobis lucebat,
ac in tuō sinu manēre et dormire
usque ad solem nos salutaret poteram.

Volare volo. Volare animā illinc ubi sis,
 ut te teneam magnō amplēxu aeternē.

Te basiabo et basiabor,
usque ad basia nostrā universō dicent
nos esse nimis fessōs ad moriendūm
basiandī causā

Si autem olim humum redere deberem,
nec sic ullūm basium mecum affērrē,
accīpiam tuum risum eumque custodiam
in parvulā capsā quae tantum aperiam
ut me iuvet dormire cum deperire sentīam

am.

1 comentario:

  1. Carmen pulcherrimum scripsisti. Spero, puella excellens, ut perficere possis illum complexum aeternum quem cupis.

    ResponderEliminar